„Jest tylko jedna droga, aby chronić skuteczniej przyrodę. Musimy jak najszybciej zwrócić jej podmiotowość. Jednym ze sposobów jest nadawanie bytom pozaludzkim osobowości prawnej.
W filmie opowiadam o tym, jak rzeka Mała i Rozlewisko – których czuję się rzecznikiem i ambasadorem – zaistniały w lokalnej świadomości i jak stały się dla mnie i dla społeczności OSOBAMI.
Opowieści to potężny oręż. Kto je snuje – ten ma władzę. Bo świat złożony jest ze słów. Olga Tokarczuk i jej mowa noblowska przewijają się w moim filmie często. Bo też i taka jest moja forma aktywizmu – walczę słowami, które kreują rzeczywistość, zamieniając się w czyny.”
Daniel Petryczkiewicz, rocznik 1976.
Fotograf, bloger, aktywista, pasjonat rzeczy małych, dzikich i lokalnych.
Absolwent pierwszego rocznika Szkoły Ekopoetyki Julii Fiedorczuk i Filipa Springera przy Instytucie Reportażu w Warszawie.
Ambasador rzeki Małej i jej Rozlewisk, które odkrył na nowo i o które walczy od ponad 3 lat.
Z rzeką Małą uczestniczy także w programie Pamiętajmy o Mokradłach. Zaangażowany w obronę najcenniejszych krajobrazowo i mokradłowo obszarów na Urzeczu – Łąk i Łęgów Oborskich.
Współdziała i współpracuje z kolektywami: Siostry Rzeki, Alarm dla Klimatu, Stowarzyszenie Nasz Bóbr, Lasy i Obywatele.
Autor wystaw: Meandry 2015, #NoBeautyInPlastic 2019 oraz Drzewa i Ludzie 2021.
Inicjator corocznego spotkania twórczo-aktywistyczno-poetyckiego „Święto Wody” w Konstancinie-Jeziornej.
Laureat Nagrody Stołka Czytelników Wyborczej 2022.
Publikuje teksty i fotoreportaże o tematyce ekologicznej w Krytyce Politycznej, Magazynie „Pismo” i Dzikim Życiu.
