Klimat się nie klika. Katastrofa odstrasza. Zmiana? Tyle już ich było. Nie wiem, jak opowiadać o tym, co się dzieje dookoła. Jak opisywać rzeczywistość, której tak wiele elementów rozpada się na naszych oczach, woła o uwagę, troskę. Robić to, by nie epatować cierpieniem, ale pokazywać, że istnieje, przypominać, kiedy możemy jeszcze przed nim uratować – siebie, innych, bratnie i siostrzane istoty.
W swojej pracy często mierzę się z tymi dylematami. Nie zawsze znajduję odpowiedź, dlatego tym razem chcę Was zaprosić do wspólnego jej poszukiwania. Wróćmy do źródeł: zadajmy sobie pytanie o to, co warte jest naszego starania i jak zadbać o to, by umieć sobie o tym opowiedzieć. Poszukamy nowej narracji.
Magdalena Kicińska (ur. 1987) dziennikarka i poetka. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawskiej Szkoły Filmowej i Polskiej Szkoły Reportażu, gdzie wykłada. Redaktorka naczelna „Pisma. Magazynu Opinii”. Laureatka Grand Press 2017 w kategorii „wywiad”. Autorka książek, m.in. „Pani Stefa” i tomu poezji „Środki transportu”. Laureatka nagród, m.in. Nagrody Literackiej m.st. Warszawy i Poznańskiej Nagrody Literackiej – Stypendium S. Barańczaka.
Urodziła się i wychowywała w Lublinie, mieszka w Warszawie (a czasem w Sopocie) z Gojką, biało-czarną kotką.
Podziwia fototropizm.
